یک #شیاد می‌تواند به راحتی و با ظرافت تمام دروغ بگوید، بویژە اگر از نوع عقیدتی آن باشد. اینان از همان تباری هستند کە دمکراسی را دینی، آزادی را مشروع، حقوق بشر را اسلامی، روشنفکر را دینی و … کردند. از آقای عبدلکریم سروش فقط بپرسید، مگر “دمکراسی”ای وجود داشتە تا از آن فقط رای دادنش باقی ماندە باشد؟
بخش نرم افزاری پروژە گروگان گیری ایرانیان توسط چنین شیادانی کە روزی روزگاری بانی و مجری انقلاب فرهنگی بودند، عملی شدەاست. بحث من رای دادن و ندادن مردم نیست. از دید من در یک سیستم استبدادی، سرکوبگر و غیر دمکراتیک رای دادن و ندادن اهمیت درجە اول ندارد، بلکە در چنین وضعیتی غم من خود #دمکراسی است کە اگرچە تابحال وجود نداشتە ولی کسانی آن را چنین ماهرانە بە فروش میرسانند. از آقای #سروش بپرسید از کدام “دمکراسی”ای حرف می‌زنید کە از آن فقط رای دادنش باقی ماندە است؟
شاید بگوید که دمکراسی در بعد کلی آن مد نظر است، اما اگر منظورتان دمکراسی بطور کلی و در بعد هستی/جهانی آن نیز باشد، باز این پرسش مطرح میشود کە مگر شما انقلابیون با دمکراسی شروع کردید یا شروعتان با دفاع از دمکراسی و برای دمکراسی و با نام دمکراسی بود تا از آن و در میان شما انقلابیون فقط رای دادنش باقی ماندە باشد؟ آیا اساسا شماها به دمکراسی اعتقاد داشتید تا امروز به یک تکه‌ی مانده‌اش نوستالوژی بورزید؟ مگر شما یک نمونه در تاریخ بشر سراغ دارید که مردم در بند یک سیستم توتالیتر و اقتدارگرای مذهبی ( در سرزمینی و در هر کجای این گیتی) از طریق رای دادن به دمکراسی رسیده باشند؟
من سرزمینی را می‌شناسم که مردمان به گروگان گرفته آن با رای دادن، ٣٨ سال است به استمرار استبداد کمک می‌کنند و با شرکت مردم در انتخابات نه تنها از استبداد آن سیستم یک ذره کم نشده بلکه روزگار مردم روز به روز سیاه‌تر گشته‌است.
#شلم‌شوربای‌انتخابات